Wykaz właścicieli

• 1575 – Römisch Caspar
• do 1576 – Weiß Melchior, dzierżawca
• od 1576 – Weiß wdowa, dzierżawca
• Neubar Peter, właściciel (?)
• ok. 1594 Neubar, wdowa, właścicielka
• 1594 – 1599 – Jacob Caspar, właściciel
• 1616 – 1623 – Winkler Wolfgang, właściciel
• Eglhoff Michel, dzierżawca
• do 1650 – Krecker Hans
• 1651 – Natani George
• 1654 – Reitner George
• 1655 – Koschak Balthasar
• 1656 – 1668 – Stieff Peter, czeladnik
• 1660 – Stieff Maria
• 1657-1665 – Franke Hans, czeladnik
• 1672 – Kosakowski
• Berger Hans
• 1674 – Koschak Hans
• 1700 – Stieffig Rudolph
• 1701 – Berger Christoph
• 1793 – Dehnel Johann David, właściciel
• 1831 – Rizmann1838 – Neumann, właściciel

Opis

Papiernia działała na długo przed 1576 r., najprawdopodobniej powstała około 1560 r. Uległa pożarowi w 1634 r., ale szybko została odbudowana. Po raz ostatni wymieniana w 1845 r. W XVI i XVII w. była własnością papierników, jedynie przez krótki okres po 1576 r. była w posiadaniu księcia. Przed 1576 r. papiernia została wybudowana lub zakupiona przez papiernika, natomiast gdy młyn popadł w ruinę, został odbudowany na własny koszt przez księcia Jerzego i oddany w dzierżawę. Jako jeden z pierwszych oławskich dzierżawców wymieniany jest Melchior Weiss, a następnie wdowa po nim. W 1575 r. po pożarze papierni wdowa nie miała funduszy na odbudowę, dlatego młyn przeszedł na rzecz księstwa i obowiązek ten wziął na siebie książę, który wydzierżawił go Weissowej. W 1594 r. był własnością wdowy po papierniku Piotrze Neubarze, a więc wcześniej musiał nastąpić wykup papierni od księcia. W 1594 r. papiernik oławski był zobowiązany dostarczać księciu w ramach czynszu 213 ryz różnego gatunku papieru rocznie. W ostatnich latach XVI w. papiernię w Oławie oraz papiernię wrocławską posiadał na własność Kaspar Jakob, a w latach 20. XVII w. właścicielem obu młynów był Wolfgang Winkler. W 1793 r. właścicielem oławskiej papierni był papiernik Dehnel.

W latach 1576–1586, gdy papiernia była własnością księcia, czynsz dzierżawny wynosił 100 talarów śląskich, a potem 100 ciężkich grzywien. Wartość papierni pod koniec XVI w. wyceniano na 2 tys. talarów śląskich. Z początkiem XIX w. przydzielono tej papierni księstwo brzeskie jako teren pozyskiwania szmat, wcześniej był to okręg oławski.

W XVIII w. (1741) papiernia posiadała dwie kadzie czerpalne, z których wyprodukowano 2,3 tys. ryz. Za ryzę dużego kancelaryjnego papieru oławskiego w latach 70. XVIII w. płacono 1 talar i 5 groszy.